Zastawka cewki tylnej

Kod Orpha: 93110Kod OMIM: 618612

Definicja

A rare, congenital, fetal lower urinary tract obstruction (LUTO) anomaly characterized by an abnormal congenital obstructing membrane or leaflets that are located within the posterior urethra associated with significant obstruction of the male bladder restricting normal bladder emptying.

Dane
Klasyfikacja

Wada morfologiczna

Synonimy
ZCT
PUV
Kod ORPHA
93110
Kod OMIM
618612
Kod ICD10
Q64.2
Kod ICD11
LB31.2

Nazwa choroby:  Zastawka cewki tylnej.
Synonimy: ZCT, PUV,  
OMIM: 618612
ORPHA kod: 93110
ICD-10: Q64.2  

 

Definicja choroby
Rzadka wrodzona wada układu moczowego występująca tylko u płci męskiej, charakteryzująca się występowaniem przeszkody podpęcherzowej pod postacią fałdów błony śluzowej (ZASTAWEK) rozciągających się od wzgórka nasiennego do przedniej ściany cewki moczowej. Może ona powodować utrudnienie w odpływie moczu z nerek i pęcherza moczowego prowadząc do ich uszkodzenia, w najcięższych przypadkach już w życiu płodowym.  

 

Etiologia. Podłoże genetyczne. Sposób dziedziczenia  
Embriologia cewki moczowej i przyczyny powstawania zastawek nie sią do końca wyjaśnione. W większości przypadków wada występuje sporadycznie i dotychczas nie ustalono podłoża genetycznego schorzenia.  

 

Epidemiologia
Częstość wady szacuje się na 1:5000 urodzeń chłopców. 
 
Opis kliniczny
Zastawka cewki tylnej rozwija się już w życiu płodowym, ale można obserwować całe spektrum jej konsekwencji od przypadków bardzo ciężkich  przebiegających z uszkodzeniem i niewydolnością nerek, małowodziem i hipoplazją płuc, aż do przypadków ujawniających się w późniejszym okresie życia, a objawiającymi się tylko zaburzeniami mikcji z zachowaną prawidłową funkcją nerek.  

 

Diagnostyka  
Zastawkę cewki tylnej można podejrzewać już w życiu płodowym na podstawie badania ultrasnonograficznego, w którym stwierdza się charakterystyczne cechy tej wady: powiększony pęcherz moczowy płodu, wodonercze u płodu, podwyższona echognieczność miąższu nerek płodu, małowodzie. Po urodzeniu badaniem wykonywanym w celu potwierdzenia tej wady jest cystoureterografia mikcyjna (CUM) z oceną cewki moczowej, która ma charakterystyczny wygląd u pacjentów z zastawką cewki tylnej. Konieczna jest też ocena funkcji nerek, celem określenia stopnia ich uszkodzenia.  

 

Leczenie  
W przypadku zdiagnozowania zastawki cewki tylnej w okresie przed urodzeniem dziecka można podjąć próbę leczenia prenatalnego polegającego na implantacji shuntu pęcherzowo-owodniowego celem odbarczenia pęcherza i górnych dróg moczowych. Po urodzeniu w przypadku podejrzenia zastawki cewki tylnej  zakładany jest cewnik dopęcherzowy (przez cewkowo lub nadłonowo) celem odbarczenia górnych dróg moczowych i wprowadzana jest profilaktyka zakażeń układu moczowego.  W każdym przypadku rozpoznania wady wykonuje się cystoskopię celem resekcji zastawki cewki tylnej. Dalsze leczenie zależy od stopnia uszkodzenia nerek i pęcherza moczowego.  

 

Szczepienia ochronne
Brak przeciwskazań do szczepień ochronnych.
Zalecenia szczególne  
 
Rokowanie  
Rokowanie jest poważenie u dzieci, które mają cechy uszkodzenia nerek. 50% chłopców urodzonych z ZCT wchodzi w dorosłość z przewlekłą chorobą nerek, a 20-30% chłopców urodzonych z ZCT rozwija przewlekłą choroba nerek w st. V (schyłkową niewydolność nerek wymagającą leczenia nerkozastępczego lub przeszczepu nerki). Pacjenci z ZCT mają wyższe niż populacyjne ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego. Duży odsetek  pacjentów (ok. 50%) ma zaburzenia mikcji,  a do 30% z nich może wymagać czystego przerywanego cewnikowani pęcherza moczowego celem jego efektywnego opróżniania.
 
 
Ośrodki eksperckie  
Europejskie Ośrodki Eksperckie Chorób Rzadkich Nerek – Gdańsk, Łódź, Kraków
https://www.erknet.org/our-experts/the-european-reference-centers
 
Autor/autorzy opisu: 
Michał Maternik, Gdański Uniwersytet Medyczny, Klinika Pediatrii, Nefrologii i Nadciśnienia Gdański Uniwersytet Medyczny, 
 
Data opisu 
01.06.2023.
 
 

Zawarte informacje mają charakter ogólny. Decyzje dotyczące metod i sposobu leczenia podejmuje każdorazowo lekarz leczący pacjenta, w sposób dostosowany indywidualnie do aktualnych potrzeb danego pacjenta, omówiony i prowadzony przez lekarza. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2022 r. poz. 1731) lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. 

Orphanet - interntowa baza danych dotyczących rzadkich chorób i sierochych leków. ©INSERM 1999 - Dostępna na stronie www.orphanet.pl