Opis choroby * EnglishPolish Pobierz sekcję do PDF Definicja A rare, congenital, fetal lower urinary tract obstruction (LUTO) anomaly characterized by an abnormal congenital obstructing membrane or leaflets that are located within the posterior urethra associated with significant obstruction of the male bladder restricting normal bladder emptying. Dane Klasyfikacja Wada morfologiczna Synonimy ZCT PUV Kod ORPHA 93110 Kod OMIM 618612 Kod ICD10 Q64.2 Kod ICD11 LB31.2 *Źródło Rozszerzony opis choroby Pobierz sekcję do PDF Nazwa choroby: Zastawka cewki tylnej. Synonimy: ZCT, PUV, OMIM: 618612 ORPHA kod: 93110 ICD-10: Q64.2 Definicja choroby Rzadka wrodzona wada układu moczowego występująca tylko u płci męskiej, charakteryzująca się występowaniem przeszkody podpęcherzowej pod postacią fałdów błony śluzowej (ZASTAWEK) rozciągających się od wzgórka nasiennego do przedniej ściany cewki moczowej. Może ona powodować utrudnienie w odpływie moczu z nerek i pęcherza moczowego prowadząc do ich uszkodzenia, w najcięższych przypadkach już w życiu płodowym. Etiologia. Podłoże genetyczne. Sposób dziedziczenia Embriologia cewki moczowej i przyczyny powstawania zastawek nie sią do końca wyjaśnione. W większości przypadków wada występuje sporadycznie i dotychczas nie ustalono podłoża genetycznego schorzenia. Epidemiologia Częstość wady szacuje się na 1:5000 urodzeń chłopców. Opis kliniczny Zastawka cewki tylnej rozwija się już w życiu płodowym, ale można obserwować całe spektrum jej konsekwencji od przypadków bardzo ciężkich przebiegających z uszkodzeniem i niewydolnością nerek, małowodziem i hipoplazją płuc, aż do przypadków ujawniających się w późniejszym okresie życia, a objawiającymi się tylko zaburzeniami mikcji z zachowaną prawidłową funkcją nerek. Diagnostyka Zastawkę cewki tylnej można podejrzewać już w życiu płodowym na podstawie badania ultrasnonograficznego, w którym stwierdza się charakterystyczne cechy tej wady: powiększony pęcherz moczowy płodu, wodonercze u płodu, podwyższona echognieczność miąższu nerek płodu, małowodzie. Po urodzeniu badaniem wykonywanym w celu potwierdzenia tej wady jest cystoureterografia mikcyjna (CUM) z oceną cewki moczowej, która ma charakterystyczny wygląd u pacjentów z zastawką cewki tylnej. Konieczna jest też ocena funkcji nerek, celem określenia stopnia ich uszkodzenia. Leczenie W przypadku zdiagnozowania zastawki cewki tylnej w okresie przed urodzeniem dziecka można podjąć próbę leczenia prenatalnego polegającego na implantacji shuntu pęcherzowo-owodniowego celem odbarczenia pęcherza i górnych dróg moczowych. Po urodzeniu w przypadku podejrzenia zastawki cewki tylnej zakładany jest cewnik dopęcherzowy (przez cewkowo lub nadłonowo) celem odbarczenia górnych dróg moczowych i wprowadzana jest profilaktyka zakażeń układu moczowego. W każdym przypadku rozpoznania wady wykonuje się cystoskopię celem resekcji zastawki cewki tylnej. Dalsze leczenie zależy od stopnia uszkodzenia nerek i pęcherza moczowego. Szczepienia ochronne Brak przeciwskazań do szczepień ochronnych. Zalecenia szczególne Rokowanie Rokowanie jest poważenie u dzieci, które mają cechy uszkodzenia nerek. 50% chłopców urodzonych z ZCT wchodzi w dorosłość z przewlekłą chorobą nerek, a 20-30% chłopców urodzonych z ZCT rozwija przewlekłą choroba nerek w st. V (schyłkową niewydolność nerek wymagającą leczenia nerkozastępczego lub przeszczepu nerki). Pacjenci z ZCT mają wyższe niż populacyjne ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego. Duży odsetek pacjentów (ok. 50%) ma zaburzenia mikcji, a do 30% z nich może wymagać czystego przerywanego cewnikowani pęcherza moczowego celem jego efektywnego opróżniania. Ośrodki eksperckie Europejskie Ośrodki Eksperckie Chorób Rzadkich Nerek – Gdańsk, Łódź, Kraków https://www.erknet.org/our-experts/the-european-reference-centers Autor/autorzy opisu: Michał Maternik, Gdański Uniwersytet Medyczny, Klinika Pediatrii, Nefrologii i Nadciśnienia Gdański Uniwersytet Medyczny, Data opisu 01.06.2023. Zawarte informacje mają charakter ogólny. Decyzje dotyczące metod i sposobu leczenia podejmuje każdorazowo lekarz leczący pacjenta, w sposób dostosowany indywidualnie do aktualnych potrzeb danego pacjenta, omówiony i prowadzony przez lekarza. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2022 r. poz. 1731) lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. Orphanet - interntowa baza danych dotyczących rzadkich chorób i sierochych leków. ©INSERM 1999 - Dostępna na stronie www.orphanet.pl