Nieneurogenny- neurogenny pęcherz moczowy

Kod Orpha: 84085Kod OMIM:

Definicja

Hinman syndrome (HS) or non-neurogenic neurogenic bladder is a voiding dysfunction of the bladder of neuropsychological origin that is characterized by functional bladder outlet obstruction in the absence of neurologic deficits.

Dane
Klasyfikacja

Choroba

Synonimy
HAS
HAS
HS
Nieneurogenny-neurogenny pęcherz moczowy
Zespół Hinmana
Zespół Hinmana i Allena
HS
Hinman-Allen syndrome
Non-neurogenic neurogenic bladder
Occult neuropathic bladder
Kod ORPHA
84085
Kod OMIM
-
Kod ICD10
N32.8
Kod ICD11
GC01.Y

Nazwa choroby: Nieneurogenny- neurogenny pęcherz moczowy
Synonimy:  
Zespół Hinmana i Allena
HAS
Zespół Hinmana
HS
OMIM: -
ORPHA kod: 84085
ICD-10: N32.8
 
Definicja choroby
Nieneurogenny- neurogenny pęcherz moczowy to dysfunkcja pęcherza moczowego powstała na podłożu czynnościowym.
 
Etiologia. Podłoże genetyczne. Sposób dziedziczenia.  
Uważa się, że u podłoża zespołu Hinmana leży spontaniczny skurcz zwieracza zewnętrznego cewki moczowej (poprzecznie prążkowanego) podczas oddawania moczu (w momencie skurczu wypieracza), co określane jest mianem dyssynergii zwieraczowo- wypieraczowej. Spowodowane to jest nadmiernie wyrażoną odpowiedzią zwieracza na nadczynne skurcze wypieracza, co ma chronić przed mimowolnym popuszczaniem moczu. W zespole Hinmana spontaniczne skurcze zwieracza utrzymują się również podczas prawidłowej mikcji, co skutkuje powstaniem czynnościowej przeszkody podpęcherzowej. Zależnie od częstości spontanicznych skurczów zwieracza, czasu ich trwania i siły skurczu rozwijają się różne rodzaje zaburzeń od łagodnych do ciężkich, często nie do odróżnienia od tych spotykanych w pęcherzu neurogennym czy zastawkowym.
 
Epidemiologia
Nieznana.
 
Opis kliniczny
Nieneurogenny- neurogenny pęcherz moczowy zwykle rozpoznawany jest u dzieci po zakończonym już treningu czystości oraz przed okresem dojrzewania, ale zaobserwowano też przypadki o początku w wieku dorosłym. Objawy to moczenie nocne, dzienne, parcia naglące, rzadkie mikcji, przerywany strumień moczu, nawrotowe infekcje dróg moczowych, bóle brzucha. Towarzyszy mu często dysfunkcja jelita z zaparciami i brudzeniem stolcem. W dużej części przypadków objawom z dróg moczowych towarzyszą zaburzenia natury psychologicznej.

 

Diagnostyka  
Rozpoznanie opiera się na obecności objawów klinicznych sugerujących dysfunkcję pęcherza moczowego oraz wynikach badań obrazowych i czynnościowych. W badaniu uroflowmetrycznym można zaobserwować nieprawidłową krzywą mikcyjną oraz znamienne zaleganie moczu po mikcji. W badaniu usg charakterystyczne jest pogrubienie ściany pęcherza moczowego oraz jego beleczkowanie. W przypadku dłużej trawiącej dysfunkcji poszerzeniu mogą ulec moczowody i układy kielichowo- miedniczkowe. Cystouretrografia mikcyjna daje obraz podobny do pęcherza neurogennego. Pęcherz ma zwykle kształt gruszkowaty lub klepsydrowaty, z przerostem wypieracza, mnogimi pseudouchyłkami. W niektórych przypadkach dekompensacji wypieracza pęcherz jest gładkościenny o zwiększonej objętości. Cewka moczowa może mieć obraz prawidłowy lub być poszerzona w odcinku tylnym. W dostępnych badaniach brak organicznych zmian w zakresie układu nerwowego.
 
Leczenie
Leczenie nieneurogennego- neurogennego pęcherza zależy od stopnia nasilenia objawów. W pierwszej kolejności koncentruje się na wyleczeniu zakażenia układu moczowego oraz wdrożeniu zasad uroterapii standardowej. W leczeniu bardziej nasilonych zaburzeń pomocna może okazać się terapia biofeedback, która uczy kontroli nad zwieraczem zewnętrznym cewki moczowej, a co za tym idzie jego prawidłowej relaksacji podczas mikcji. W wielu przypadkach dodatkowo pomocna jest farmakoterapia z włączeniem alfablokera i leków antycholinergicznych osobno lub w połączeniu. Przy dużym zaleganiu moczu po mikcji w przypadku dekompensacji wypieracza, konieczne jest wdrożenie czystego przerywanego cewnikowania, Bardzo ważne jest równoległe leczenie zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego poprzez zastosowanie odpowiedniej diety, farmakoterapii.
 
Szczepienia ochronne
Brak przeciwskazań do szczepień ochronnych.
 
Zalecenia szczególne  
-
Rokowanie  
Zespół Hinmana może powodować uszkodzenie górnych dróg moczowych. Przy braku odpowiedniego leczenia może do doprowadzić do schyłkowej niewydolności nerek i konieczności leczenia nerkozastępczego ( dializoterapia/ przeszczepienie nerki)
.
 
Ważne strony internetowe :
https://www.erknet.org/disease-information/disease-details?disease_uid=9999968.0&disease_group=93545
https://www.orpha.net/consor4.01/www/cgi-bin/Disease_Search.php?lng=PL&data_id=11613&Krankheite(n)/Krankheitsgruppe=Hinman-Syndrom&title=Hinman-Syndrom&search=Disease_Search_Simple
 
 
Ośrodki eksperckie  
Europejskie ośrodki eksperckie chorób rzadkich nerek – Gdańsk, Łódź, Kraków
https://www.erknet.org/our-experts/the-european-reference-centers
 
 
Autor/autorzy opisu: 
Ilona Chudzik, Gdański Uniwersytet Medyczny, Centrum Chorób Rzadkich, UCK w Gdańsku, 
 
Data opisu 
25.05.2023
 
 

Zawarte informacje mają charakter ogólny. Decyzje dotyczące metod i sposobu leczenia podejmuje każdorazowo lekarz leczący pacjenta, w sposób dostosowany indywidualnie do aktualnych potrzeb danego pacjenta, omówiony i prowadzony przez lekarza. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2022 r. poz. 1731) lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. 

Orphanet - interntowa baza danych dotyczących rzadkich chorób i sierochych leków. ©INSERM 1999 - Dostępna na stronie www.orphanet.pl